چرا برنامه نویسی جاوا؟

تاریخچه جاوا:

زبان برنامه نویسی جاوا برای اولین بار در سال ۱۹۹۵ و تحت عنوان Oak معرفی شد. Oak که به معنا بلوط است، اشاره به درخت بلوطی داشت که در نزدیکی دفتر Gosling قرار داشت. اما پس از مدتی به نام جاوا شناخته شد که این اسم ریشه در قهوه داشت و برگرفته از نام جزیره ای در کشور اندونزی بود.

زبان برنامه نویسی Java یک زبان عمومی است که بصورت گسترده بکار گرفته می شود. دسترسی به جاوا رایگان بوده و می توان آن را بر روی تمامی پلتفرم ها اجرا کرد. Java از اصل WORA (Write Once, Run Anywhere) پیروی می کند (یک بار کد بنویس، در هر جایی استفاده کن) و مستقل از نوع پلتفرم است. علاوه بر این، یادگیری آن نیز آسان است.

جهت آشنایی بیشتر به دنیای برنامه نویسی “چگونه وارد دنیای برنامه نویسی شویم” را بخوانید.

ویژگی های زبان برنامه نویسی جاوا

۱- ساده:

کاربرد نوشتن، کامپایل و debug کردن و یادگیری زبان Java در مقایسه با زبان های برنامه نویسی متناظر، آسان تر است. علاوه بر این، امکان تخصیص حافظه بصورت خودکار و جمع آوری و حذف اطلاعات اضافی و بدون استفاده نیز وجود دارد

۲- شی گرا:

زبان Java به جای پردازش ها بر روی آبجکت ها متمرکز است. جاوا از اصول برنامه نویسی شی گرا (OOP) پیروی می کند:

• آبجکت ها
• کلاس ها
• ارث بری
• کپسوله کردن/ پنهان کردن داده ها (Encapsulation/Data Hiding)
• انتزاع (Abstraction)
• چند ریختی (Polymorphism)

۳- مستقل از پلتفرم:

مستقل از پلتفرم بودن به این معناست که کدهای جاوا را می توان بر روی سیستم های عملیاتی مختلف اجرا کرد. کدها را می توان بر روی هر ماشینی اجرا کرد، بدون اینکه نیاز به نصب برنامه خاصی داشته باشد؛ اما بخاطر داشته باشید JVM باید بر روی سیستم وجود داشته باشد. کدهای جاوا در قالب bytecode که مستقل از پلتفرم است، کامپایل می شوند. شما می توانید این کدها را بر روی ویندوز، لینوکس، Mac OS و … اجرا کنید.

۴- سبک و قابل انتقال:

کدهای Java سبک و قابل انتقال است؛ زیرا می توان آن را بر روی تمام پلتفرم های اصلی اجرا کرد. زمانی که سورس کد Java را به شکل bytecode کامپایل می کنید، می توانید این فایل ها را بدون نیاز به بهینه سازی بر روی هر پلتفرم دیگری بکار بگیرید؛ اما در دیگر زبان های برنامه نویسی باید کد ماشین را برای هر پلتفرم کامپایل کرد.

۵- قدرتمند:

برخی ویژگی های Java ، این زبان را تبدیل به زبانی قدرتمند می کند که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد :

عدم استفاده از اشاره گرهای صریح، مدیریت قدرتمند حافظه، حذف خودکار آبجکت های اضافی و بدون استفاده، مدیریت خطا و مکانیسم کنترل تایپ.

۶– امنیت:

همانطور که پیشتر بیان شد، عدم وجود نشانگرها، زبان جاوا را تبدیل به زبانی با قدرت و امنیت بالا می کند.

 برنامه های جاوا همینطور درون یک sandbox ماشین مجازی اجرا می شوند.  JRE (Java Runtime Environment) دارای یک بارگذاری کننده کلاس است که کلاس ها را بصورت خودکار در JVM (Java VirtualMachine) بارگذاری می کند .JRE دسته کلاس ها را از فایل local وارد شده از شبکه ها، جدا می کند و همین مساله به امنیت زبان جاوا اضافه می کند.

 Bytecode Verifier بخشی از کد که ممکن است کد غیرمجاز به آن دسترسی پیدا کند را مورد بررسی قرار می دهد. مدیر امنیت تصمیم می گیرد که چه منابعی به یک کلاس اختصاص داده شود. این سبک از دسترسی می تواند خواندن و نوشتن فایل ها را نیز شامل شود.

۷- تخصیص حافظه در جاوا:

حافظه در زبان Java دارای دو بخش است، یک بخش heap و دیگری stack نام دارد. هر زمان که متغیری را تعریف می کنید، JVM یا از بخش stack و یا از بخش heap حافظه ای را برای آن تعیین می کند. این مسئله به حفظ اطلاعات و بازیابی آسان آنها کمک می کند.

۸- خاصیت چند رشته ای (Multithread) در زبان جاوا:

این قابلیت باعث می شود که یک برنامه قادر به اجرای چندین کار بصورت همزمان باشد.

۹- Distributed Computing:

این قابلیت باعث می شود که چندین کامپیوتر موجود در یک شبکه با یکدیگر کار کنند. این امر به توسعه برنامه های موجود بر روی شبکه کمک می کند که می تواند به عملکرد برنامه و دیتا نیز کمک کند.

۱۰- سریع، ایمن و قابل اعتماد

۱۱- عملکرد بالا